Na wat heen en weer gesms wist ik dat ze het te zielig vind voor hun husky om op een dag maar een half uurtje buiten te komen. Zijzelf heeft reuma en 3 jaar geleden heeft ze een husky genomen zodat ze veel kan bewegen en fietsen. Vlak na de komst van de hond heeft ze een ongeluk gehad en maanden in t ziekenhuis geleden en daarna nog een half jaar gerevalideert. Sindsdien kan ze niet meer zoveel lopen. Elke keer als ze ons met de honden ziet lopen of met de auto mee voelt ze zich schuldig. Daarom kwam t idee omdat wij toch een 3e hond willen of wij niet haar hond willen.
Eerst bedachten we de oplossing dat ik haar hond mee neem met wandelen en activiteiten. Dus donderdag wezen wandelen, ging goed en het klikte. Vrijdag zouden we naar t afsluitweekend van de sledehonden gaan, en ook hier mocht hij mee.
Hij is daar helemaal opgeleefd, van nooit knuffelen en kwispelen en de hele dag liggen slapen werd hij een enthousiaste luidruchtige blije kwispelende vrijdoos!
Zondag bij terugkomst wilde hij niet naar huis maar met mijn honden mee. Ik heb m naar huis gebracht en de buurvrouw vertelde dat hij nog nooit zo vrolijk is geweest en zij had een heel rustig gevoel. De hond kwam binnen gelijk naast me zitten en toen ik weg ging stond hij op om mee te gaan.
Maandag er nog met mijn vriend over gepraat en besloten dat deze hond die perfect in onze roedel past, ons al na een halve dag als baasje koos ( want zaterdag op t losloop gebied kon die perfect los bleef bij je in de buurt en kwam gelijk als je riep en ook daarna op een niet omheind erf kon hij los) maar volledig bij ons moest komen. Dit nieuws was het nieuws waar ik mr buurvrouw blij mee maakte maar toch moest ze huilen. Het is immers haar hond. Hij heeft dr gesteund door dik en dun tijdens t ongeluk.
Na nog dingen besproken te hebben komt onze nieuwe reu vrijdag. Hij noemt nu Koda maar omdat alle 2 mijn honden met SK beginnen zullen we m Skoda noemen. Dit rolt er al automatisch uit.
En ik vind t reuze spannend!
 |
| Mijn nieuwe Roedel |
