Vandaag ook weer lekker met mijn stepje erop uit gegaan. Kevin ging ook weer mee! Hij gaat altijd mee op de fiets, terwijl ik lekker mag stilstaan. Na een training is hij dan ook helemaal kapot, terwijl ik zo nog een rondje of 4 kan!
Omdat het op zondag altijd drukker is in het bos, omdat alle mensen na de kerk of na de lunch lekker gaan wandelen, zijn we gelijk het rustigere stuk bos in gegaan. Dit zodat we niet om de 10 meter moesten stoppen voor mensen, paarden of andere honden. Om half 3 zijn we vertrokken bij de auto. Het rustigere stuk bos ken ik nog niet zo goed als het drukkere stuk. De honden waren 's ochtends nog moe, dus we hadden ons voorgenomen om niet zoveel te rijden met ze.
Toen we na 6,73 km (we zaten toen op 30 minuten) bij een camping kwamen, waar we meestal voor bij komen (ik denk altijd dat het koudhoorn is) zijn we gaan omkeren en richting de auto gereden. Tenminste, dit dachten we. We kwamen uit bij een hek, bij een grote weg, en zo'n 100 meter van ons af stond een bordje van de bebouwde kom. We waren geen enkele grote weg over gestoken, dus we hadden dan ook geen idee waar we waren, behalve dat we heeeeel ver van de auto moesten zijn. Ondertussen hadden we al 12 kilometer gereden, en 3x pauze gehouden. Toch maar de gps/navigatie op onze GSM aangezet om te kijken of we konden zien waar we waren. En we zaten bijna bij t dorpje speuld. Dus na nog even pauze te hebben gehouden zijn we maar weer op onze weg terug gegaan. De navigatie zei als we in vogelvlucht zouden gaan, zou het tot aan het begin van ons dorpje putten 6 kilometer zijn. Dat zou betekenen dat het iets minder is naar onze auto.
Natuurlijk bestaat het niet dat je in het bos in een rechte lijn kan rijden, dus we gingen zigzaggen. Na 500 meter moest ik toch echt naar de wc, dus dan maar weer pauze gehouden voor de honden, en ze wat te drinken gegeven. Skippa wilde wel, maar Sky absoluut niet. Dit was geen grote ramp, want bij een van onze eerste pauzes hadden ze allebei nog aardig wat gedronken. Ondertussen was het dan ook al 4 uur.
Na een hele tijd rijden kwamen we een paard tegen, waardoor Skippa en Sky weer in volle vaart erachter aan gingen. Hier dan ook lekker gebruik van gemaakt door te oefenen met het commando 'Jaaaa Toemaarrrrrrr!' wat ik gebruik om ze sneller te laten lopen. Op een gegeven moment het paard weer een grote voorsprong laten nemen door weer een korte pauze in te lassen toen we bij een verhard fietspad kwamen. Mijn gevoel zei, ga rechtdoor achter het paard aan, maar mijn hoofd zei, goh midden in t bos, in 'the-middle-of-nowhere' een verhard fietspad. Als we die volgen komen we wel ergens uit. Dus na overleg met Kevin gekozen voor het fietspad en niet het paard. Kevins telefoon met navigatie/gps was inmiddels uitgevallen, dus ook die konden we niet raadplegen.
Toen we een stukkie op het fietspad reden riep kevin mij zachtjes tot een halt, want hij had een jong hertje gezien. Dus samen staan pieren, en jahoor! Daar naast een "kerstboom" zag ik m. Hij liep richting het fietspad wat om het stukje bomen kronkelde waar t hertje stond. Dus maar gewacht, stiekem gehoopt dat de honden m zouden zien zodat we weer lekker vaart maakten, want met 7 km/u zouden we nog een heeeeele tijd onderweg zijn als we nog 5 km moesten. Aan de andere kant wilde ik niet dat de honden het hertje zagen, want dat zou betekenen dat we er keihard op af zouden gaan, en dan maar hopen dat ze wel het fietspad zouden volgen en niet de bosjes induiken met mij erachteraan hangend. Maar zodra het hertje het fietspad was overgestoken hadden we dus geluk (of ongeluk) want de honden zagen het arme beest die rende voor zijn/haar leven, en gingen er dus met een noodvaart achteraan. Ik heb keihard 'door' geroepen en 'jaaaa toemaaarrrrr!' en weer 'door'! En ze bleven gelukkig het fietspad volgen. Wel kwamen ze een beetje in de verleiding om stiekem achter het arme beest aan te gaan, maar als je maar zeker van jezelf bent, en streng genoeg klinkt dan luisteren ze wel, en dus sjokten we weer verder met 12 km/u.
Na nog een lang stuk op het fietspad te hebben gereden kwamen we op een kruising met een paddenstoel. Wat waren wij blij! De eerste die we tegen kwamen. Putten was rechtsaf en nog 5.6 km... Wat betekende dat we maar 400 meter hadden afgelegd, of de navigatie was fout.
We hebben het grote karrenpad gevolgd tot we voorbij de kruising waren met een pad dat ik wel kende en wist dat het dan 1km was nog naar de auto. Ondertussen zaten we al in een heel druk gebied, veel wandelaars, en paarden. Wat ervoor zorgde dat we toch een best wel snel tempo hadden. Want tja, welk hondje zou nou niet naar een paard toe willen. Na nog 1 keer rechts te zijn gegaan kwamen we dan ook uit op de weg zo'n 100 meter van onze auto. Toen we bij de auto kwamen gaf onze kilometer teller dit aan:
Tijd: 1 uur 28 minuten en 27 seconden
Afstand: 17.89 kilometer
Maximale Snelheid: 25.9 Kilometer per uur
Gemiddelde snelheid: 12.1 Kilometer per uur.
We zijn in totaal 2 uur weg geweest want het was half 5 eer we terug waren bij de auto. Onze kilometer teller telt alleen wanneer we daadwerkelijk rijden. Dit betekend dat we ongeveer 32 minuten aan pauzes hebben gehouden. De honden bepaalden zelf wanneer ze door wilden gaan.
Bij de auto lekker de honden verzorgt, maar ze wilden niks behalve veeel knuffels, liggen en koekjes. En dus hebben we snel ingepakt en zijn we naar huis gegaan. Ook Kevin was helemaal gesloopt. Eenmaal thuis hebben we de honden lekker verwend.
Ik moet eerlijk zeggen, het was erg spannend, maar wel heerlijk! Heerlijk ronddwalen in een bos. Het enige waar ik zorgen over maakte was dat het water op zou raken, mn zakdoekjes op zouden raken (dan zou ik niet meer naar de wc kunnen) of dat we na zonsondergang nog in het bos zouden zijn!
Al met al ben ik zeer trots op mijn hondjes. Ze hebben het heel goed gedaan, en ik had niet gedacht dat ze het in zich zouden hebben. Vooral niet omdat ze al redelijk moe waren na die 6,73km.
